หลินปุ๊

        หลินปุ๊ 林逋  กวีเอกท่านหนึ่ง ที่มีชื่อเสียงในผลงานเขียนบทกวีและผลงานด้านเส้นสายลายอักษร ฮ่องเต้ซ่งเหยินจงได้พระราชทานฉายาให้ว่า เหอจิ้งเฉวียนเซิง  和靖先生

        หลินปุ๊ถือกำเนิด ที่เมืองเฉียนถง หรือเมืองหางโจวในชื่อปัจจุบัน มณฑลเจ้อเจียง เมื่อพ.ศ. ๑๕๑๐ ตรงกับรัชสมัยฮ่องเต้ซ่งไท่จู่ (จ้าวควงอิ้น ) ในปีรัชกาลเฉียนเต๋อปีที่ ๕ แห่งราชวงศ์ซ่งเหนือ 

          เขาใช้ชื่อแบบฉบับว่า จวินฟุ  ชื่อเล่นว่า ปุ๊เชี่ยน เขาได้รับการศึกษาเช่นเดียวกับครอบครัวที่มีฐานะทั่วไป เขารักที่จะเรียนวรรณกรรม การแต่งโคลงกลอน การเขียนตัวอักษรแบบสวยงามที่เรียกว่าเส้นสายลายอักษร การเขียนภาพ เขาไม่สนใจด้านการเมืองการทหาร เหมือนเด็กหนุ่มทั่วไป ดังนั้นเขาจึงไม่ไปสมัครรับราชการ ซึ่งมีกลุ่มนักการศึกษาหรือกลุ่มผู้มีสติปัญญา ต่างพากันปฏิเสธในการรับราชการ แล้วพากันไปพำนักและท่องเที่ยวไปตามเมืองตามชนบทภูเขาป่าไม้ที่ธรรมชาติสร้างสรรค์อย่างสวยงาม แล้วเขียนบทกวี วาดภาพทิวทัศน์ ประกอบด้วยโคลงกลอนประดับบนภาพเหล่านั้น พวกเขาต่างมีความสุข ที่มีชีวิตอยู่แบบสันโดษ ไม่ต้องแก่งแย่งกันชิงดีชิงเด่นในตำแหน่งขุนนาง

        เมื่อตัดสินใจไม่รับราชการแล้ว หลินปุ๊จึงเดินทางท่องเที่ยวไปเมืองต่างๆบริเวณลุ่มแม่น้ำแยงซีและลุ่มแม่น้ำฮุ่ย เพื่อหาสถานที่ปลีกวิเวก

        เขาเดินทางไปยังทะเลสาบซีหู แล้วข้ามไปยังเกาะกูซาน สร้างเรือนน้อย ปลูกพืชผัก กล่าวกันว่าเขาได้ปลูกต้นเหมยหรือพลัมไว้จำนวน ๓๖๕ ต้น แล้วนำเอาลูกพลัมไปขายเพื่อการยังชีพ ต้นพลัมมีปลูกอยู่ทั่วไปทางตอนใต้ของแม่น้ำแยงซี เมื่อออกดอกแสดงว่าฤดูใบไม้ผลิกำลังเริ่มแล้ว อากาศร้อนกำลังมา เมื่อลูกพลัมเริ่มสุก แสดงว่าฤดูใบไม้ผลิกำลังจะหมดไป 

        บริเวณทะเลสาบแห่งนี้มีนกกระเรียนจำนวนมากมาอาศัย เขาจึงทำความคุ้นเคยด้วยการให้อาหารจนนกเหล่านั้นเชื่อง

        เขาอยู่บนเกาะนี้ ๒๐ ปี กล่าวกันว่า เขาบอกว่า เขามีต้นพลัมที่ออกดอกออกผลสวยงามดุจจะว่าเป็นภรรยาของเขา เขามีเหล่านกกระสาประดุจว่าเป็นบุตรของเขา เขาไม่มีภรรยา    

        ด้วยทิวทัศน์ที่สวยงาม มีเกาะกูซาน ฮ่องเต้เฉียนหลง ( พ.ศ. ๒๒๗๙ – ๒๓๓๘ ) แห่งราชวงศ์ชิง ได้เสด็จมาชม และทรงชอบ จึงทรงสร้างพระราชวังขึ้นบนเกาะนั้น ต่อมาได้เปลี่ยนชื่อเป็น อุทยานจงซานเมื่อพ.ศ. ๒๔๕๔ เพื่อเป็นเกียรติแก่ ดร.ซุนยัดเซ็น ปัจจุบันเป็นพิพิธภัณฑ์มณฑลเจ้อเจียง 

บทประพันธ์ที่มีชื่อเสียงได้แก่     

秋江寫望

蒼茫沙嘴鷺鷥眠,
片水無痕浸碧天.

最愛蘆花經雨後,
一蓬煙火飯魚船.

林逋 (967-1028)

เหล่านกกระยางต่างหลับอยู่ชายหาดทรายริมแม่น้ำ

ผิวน้ำนิ่งสีน้ำเงินดุจท้องฟ้า

ละอองน้ำหลังฝนจับอยู่บนดอกอ้อแขมสวยยิ่งนัก

กลุ่มควันลอยจากเรือเมื่อชาวประมงเตรียมหุงข้าว

*******

        หลินปุ๊ถึงแก่กรรมสมัยฮ่องเต้ซ่งเหยินจง จ้าวเจิง ในปีเทียนเซิ่งที่ ๖ พ.ศ. ๑๕๗๑ รวมอายุได้ ๖๐ ปี ศพฝังไว้ด้านทิศเหนือของเกาะ เมื่อความทราบถึงพระองค์ จึงทรงให้ฉายาว่า  เหอจิ้งเฉวียนเซิง  和靖先生

 :   สมบูรณ์ แก่นตะเคียน   ๒๑ กรกฎาคม  ๒๕๕๕

******